Centrum Operacji Powietrznych Sił Powietrznych pełni funkcję ARCC podczas akcji poszukiwania i ratowania rozbitków lotniczych. Od podległych mu jednostek otrzymuje informacje, na podstawie, których analizuje sytuację i podejmuje działania. Ważnym elementem każdego systemu jest dobór wyszkolonych specjalistów, którym stawia się sprecyzowane zadania. Wymóg ten jasno został określony w IMO SAR Manual, na podstawie którego organizowane są ćwiczenia z zakresu SAR, zarówno nad obszarem lądu jak i nad obszarem morskim.
W ratownictwie lotniczym można wyróżnić trzy fazy zagrożenia wystąpienia wypadku lotniczego.
-Faza niepewności (INCERFA) - zostaje ogłoszona, gdy istnieje wątpliwość, co do bezpieczeństwa statku powietrznego lub osób na jego pokładzie, gdy brak jest informacji dotyczących pozycji, kierunku lotu lub gdy informacja wskazuje, że statek powietrzny postępuje niezgodnie z planem lotu.
Do obowiązków ARCC (ARSC) w fazie niepewności należy weryfikacja otrzymanej informacji, uaktualnienie planów lotu w ścisłym kontakcie ze służbami ruchu lotniczego, powiadomienie odpowiednich zasobów gdy prowadzenie operacji ratowniczej stanie się realne.
-Faza zagrożenia (ALERFA) - powinna zostać ogłoszona, gdy istnieje obawa o bezpieczeństwo statku powietrznego lub osób na jego pokładzie, nie ma łączności ze statkiem powietrznym lub z powodu otrzymania jednoznacznej informacji o zaistniałym zagrożeniu.
ARCC (ARSC) w fazie alarmu ma obowiązek kontynuowania poszukiwania za pomocą środków łączności i namierzania na częstotliwości, na której ostatni raz nadawał statek powietrzny. Musi oszacować i nanieść na mapie najbardziej prawdopodobną pozycję statku powietrznego i wyznaczyć rejon planowanego poszukiwania oraz dobrać odpowiednią metodę poszukiwania do panującej pogody i poinformować służby SAR aby były przygotowane na ewentualną akcję ratowniczą.
-Faza niebezpieczństwa (DETRESFA) - powinna być ogłoszona, gdy jest potrzebna natychmiastowa pomoc, nie ma informacji o pozycji statku powietrznego, otrzymano jednoznaczną informację, że statek powietrzny lub osoby na jego pokładzie są w poważnym niebezpieczeństwie lub są narażone na zbliżające się niebezpieczeństwo.
ARCC (ARSC) w fazie niebezpieczeńśtwa powinno natychmiasta zaalarmować personel ratowniczy oraz pomóc w koordynowaniu prób zlokalizowania rozbitków. W razie konieczności zgłasza potrzebę zwiększenia zasobów SAR. ARCC prowadzi nieprzerwaną kontrolę przebiegu operacji, uaktualnia plan uwzględniając napływ nowych informacji oraz zmieniające się warunki atmosferyczne. Po zakończeniu akcji ratowniczej musi powiadomić wszystkie wcześniej zaalarmowane jednostki o zakończeniu poszukiwań.
Liczba oraz rodzaj jednostek poszukujących jest krytycznym czynnikiem podczas wyboru sposobu i metod poszukiwań. W ratownictwie lotniczym istnieje kilka metod poszukiwania. Są to:
Poszukiwanie metodą "po trasie przejścia" - stosowane gdy planowana trasa przejścia poszukiwanego obiektu jest znana. Poszukiwanie po trasie jest pierwszym elementem przy założeniu, że obiekt będzie łątwo zauważony. Atutami tej metody jest szybkość w realizacji oraz pokrywa całą planowaną trasę przejścia wraz z rejonem przyległym.
Poszukiwanie metodą tras równoległych jest najlepszym rozwiązaniem na prostokątnych lub kwadratowych rejonach poszukiwania. Trasy poszukiwania ułożone są równolegle do osi głównej rejonu poszukiwania. Wzór tras równoległych stosowany jest dla rozległych terenów, gdzie znana jest jedynie przybliżona pozycja początkowa oraz wymagane jest jednolote pokrycie rejonu poszukiwania.
Poszukiwanie metodą rozchodzącego się kwadratu stosowane jest na małych rejonach poszukiwania. Zapewniają one bardziej jednolite przeszukiwanie rejonu. Rozpoczyna się w pozycji odniesienia i rozszerza się w kierunku zewnętrznym. .
Poszukiwanie metodą sektorową wykorzystuje się gdy rejon poszukiwań nie jest rozległy i wysiłki służb ratowniczych wymagają większego skupienia względem pozycji odniesienia. Wzór przypomina "szprychy koła" i jest wykorzystywany dla pokrycia kołowego rejonu poszukiwania.
Poszukiwanie metodą oświetleniową jest wykorzystywane do poszukiwań nocnych. Bez dodatkowego wyposażenia wykrycie rozbitków w nocy jest trudne. Spadochronowe flary świetlne zwiększają szanse wykrycia obiektu tylko nieznacznie. Są one przydatne podczas poszukiwań nad morzem, gdyż w takim rejonie jest mało prawdopodobne pomylenie sylwetki poszukiwanego obiektu z innymi przedmiotami.
Poszukiwanie metodą naprowadzania (samonaprowadzania) jest wykorzystywane do określenia pozycji nadajnika sygnałów, a rodzaj poszukiwań zależy od tego czy statek powietrzny będzie wyposażony w sprzęt naprowadzający.
Na podstawie: Ratownictwo lotnicze
Adres poczty elektronicznej jest chroniony przed robotami spamującymi. W przeglądarce musi być włączona obsługa JavaScript, żeby go zobaczyć.
