Block III może latać w znacznie gorszych warunkach atmosferycznych niż jego poprzednik. Piloci starszych modeli Apache nie potrzebują dodatkowych umiejętności aby zasiąść za sterami najnowszej wersji AH-64, jednak odczucia w pilotowaniu są zupełnie inne. W związku z tym w ośrodku szkoleniowym Boeinga w Mesa w Arizonie, piloci muszą przejść trzy tygodniowe szkolenie. W skład którego wchodzi 28 godzin wykładów, 24 godziny na symulatorze oraz 8 godzin za sterami AH-64D Block III.
AH-64 Apache jest podstawowym śmigłowcem szturmowym wojsk lądowych Stanów Zjednoczonych, przeznaczonym do zwalczania broni pancernej i innej broni ciężkiej. Został opracowany przez Hughes Helicopters, przejęty następnie przez McDonnell Douglas. Po zakupie zakładów McDonnell Douglas przez koncern Boeinga, producentem śmigłowca jest koncern z Chicago. Jego poprzednikiem był śmigłowiec uderzeniowy AH-1 Cobra.
Apache został zaprojektowany jako bardzo wytrzymała maszyna zdolna do działań na pierwszej linii frontu w każdych warunkach pogodowych, w dzień i w nocy. Kabina załogi jest opancerzona. Obaj członkowie siedzą w tzw. kevlarowej wannie. Dzięki nowoczesnej aparaturze nawigacyjnej (w szczególności dzięki użyciu kamer na podczerwień) i awionice śmigłowiec może latać nawet przy całkowitym braku widoczności. Odczyty przyrządów pomiarowych podawane są na wyświetlaczu zintegrowanym z hełmem pilota (rzutnik monookularowy przy hełmie). Naprowadzanie wieżyczki działka dokonywane jest poprzez obrót głowy pilota dzięki optycznemu monitorowaniu ruchów hełmu. Podczas projektowania Apache opracowano wiele nowatorskich rozwiązań. Jednym z nich jest jego wirnik skonstruowany z warstw włókien szklanych. Helikopter może kontynuować lot nawet z wielokrotnie przestrzelonymi łopatami.
Systemy zakłócania radaru oraz układy wabików cieplnych chronią śmigłowiec przed zestrzeleniem przez rakiety przeciwlotnicze naprowadzane na podczerwień oraz radarowo. Komputery do nawigacji w trudnym terenie oraz wykorzystanie sygnałów GPS pozwalają Apache'owi na przekradanie się wąskimi dolinami oraz odnajdywanie ukrytych celów bojowych. Połączenie tego wszystkiego powoduje, że AH-64 jest jednym z najlepszych śmigłowców tego typu na świecie. W trakcie walki współpracuje ze śmigłowcami obserwacyjnymi OH-58D Kiowa Warrior Scout.
Konstruktorzy podczas tworzenia AH-64 za cel nadrzędny obrali wysoką przeżywalność konstrukcji na polu walki. Osiągnęli to przede wszystkim dzięki:
-bardzo dobrym osiągom
-wyrafinowanej elektronice i wyposażeniu rozpoznawczemu (wieżyczka systemu TADS/PNVS oraz radar w wersji Longbow)
-zastosowaniu opancerzenia
-odizolowania silników od siebie (jeden od drugiego są rozdzielone przekładnią główną wirnika)
-zastosowaniu bardzo wytrzymałych materiałów w konstrukcji wirników
-wdrożeniu technologii, dzięki którym wyciek paliwa lub oleju silnikowego obniża możliwości bojowe w niewielkim stopniu (przez określony krótki czas).
W przypadku wykrycia i trafienia śmigłowca, zdolność przetrwania zależy od odporności na ogień obrony przeciwlotniczej. Wszystkie węzłowe elementy konstrukcji, mające znaczenie dla bezpieczeństwa lotu, są odporne na trafienia pociskami 12,7 mm. W razie zestrzelenia lub awaryjnego lądowania konstrukcja śmigłowca zapewnia załodze teoretyczne stuprocentowe bezpieczeństwo przy prędkości zderzenia z ziemią 12,8 m/s (46 km/h). Elementami absorbującymi energię uderzenia są: podwozie, wyłamywane do tyłu działko i odpowiednia konstrukcja kadłuba.
Na podstawie: Rotorpad
