W sierpniu 1933 roku Camm dyskutował z rządem o kierunkach rozwoju nowego myśliwca. Wymyślono wtedy jednopłatową odmianę samolotu Hawker Fury. Camm na razie nie przedstawił żadnych rysunków swojego projektu i dopiero w październiku 1933 roku Ministerstwo Lotnictwa otrzymało pierwsze propozycje. Koncepcja jednopłatowca Fury przewidywała użycie silnika Goshawk, ale w styczniu 1934 roku silnik zamieniono na Rolls Royce PV12. Nowa konstrukcja przewidywała użycie chowanego podwozia.
Projekt przechwytującego jednopłatowca był gotowy w maju 1934 roku. Masa startowa samolotu miała wynieść 2087kg. Samolot miał zostać uzbrojony w dwa karabiny maszynowe Browning, zamontowane w skrzydłach i dwa karabiny maszynowe Vickers w kadłubie samolotu. W sierpniu 1934 roku zakończono serię badań w tunelu aerodynamicznym modelu wykonanego w skali jeden do dziesięciu, które wykazały, że samolot powinien rozwijać prędkość do 350 mil na godzinę (563 km/h).
Rządowa specyfikacja przewidywała budowę jednomiejscowego przechwytującego samolotu myśliwskiego zdolnego rozwinąć prędkość maksymalną 320 mph (515 km/h) na wysokości 15000 stóp (4572m).
Drewnianą makietę samolotu przygotowana w grudniu 1934 roku. 21 lutego 1935 roku zaprezentowano wstępne osiągi maszyny F36/34. Przy masie startowej 4480 funtów (2032 kg) jednopłat miał w locie horyzontalnym na wysokości 15000 stóp (4572 m) osiągać prędkość 330 mil na godzinę (531 km/h). Pułap operacyjny określono na 32500 stóp (9906 m), pułap maksymalny wynosił 34800 stóp (10363 m). Prędkość lądowania wynosiła 70 mil na godzinę (113 km/h).
W projekcie rozpoczęto prace nad zastosowanie w konstrukcji skrzydeł tak zwanego pracującego metalowego pokrycia, a także nad wzmocnieniem uzbrojenia. Nowoczesne, metalowe skrzydła weszły jednak do seryjnej produkcji kiedy trwała już wojna.
W sierpniu 1935 roku budowano pierwszy prototyp wyposażony w silnik PV 12 Merlin. Zwiększono liczbę karabinów maszynowych do ośmiu i 23 października prototyp ujrzał światło dzienne.
Przeprowadzono niezbędne próby naziemne: chowanie i wypuszczanie podwozia, próby silnika i kołowanie. 6 listopada 1935 roku kapitan P.W.S. Bilman szef pilotów doświadczalnych, zamknął kabinę prototypu. Zamykana kabina była innowacją, gdyż myśliwce miały kabiny otwarte. Pilot srebrnego jednopłatowca ruszył do pierwszego lotu, wtedy nikt nie zdawał sobie sprawy ze znaczenia daty pierwszego lotu samolotu Hurricane.
Dnia 3 czerwca 1936 roku Hawker podpisał z Ministerstwem Lotnictwa kontrakt na wyprodukowanie 600 samolotów. Pierwszy seryjny egzemplarz wyposażony w silnik Merlin II, odbył swój pierwszy lot 12 października 1937 roku. Siedem tygodni później latało już siedem takich maszym, aż tempo produkcji wzrosło do trzydziestu samolotów miesięcznie. Wprowadzenie silnika Merlin II spowolniło produkcję. Plan zakładał wyprodukowanie do marca 1939 roku 500 Hurricane’ów i 300 Spitfire’ów.
Kryzys monachijski
We wrześniu 1938 roku, w czasie kryzysu monachijskiego, samoloty Hurricane posiadało już pięć dywizjonów RAF. Rozpoczęły się także pierwsze dostawy Spitfire’ów. Czas jaki uzyskał Chamberlain w Monachium od Hitlera pozwolił RAF podwoić siły lotnicze. W ciągu tego kluczowego roku zbudowano trzy czwarte z 500 Hurricane’ów dostarczonych do dywizjonów i do rezerw. Kiedy wybuchła wojna, osiemnaście dywizjonów Dowództwa Lotnictwa Myśliwskiego RAF miało już myśliwce Hurricane.
Na podstawie: Wielkie loty w dziejach świata
