Świetlne pomoce nawigacyjna są przeznaczone dla precyzyjnego podejścia i spełniają określone wymagania eksploatacyjne. Swoim układem geometrycznym umożliwiają prowadzenie statku powietrznego w osi drogi startowej, pozwalają na ustalenie odległości od progu drogi startowej, punktu przyziemienia i końca drogi startowej. Do oświetlenia lotnisk stosuje się kolory: zielony, biały, czerwony i niebieski. Niektóre systemy oznaczają ścieżki zniżania oraz krawędzi pasa kolorem bursztynowym lub pomarańczowym.
Niektóre systemy posiadają lampy świecące w układzie cyrkulacyjnym (w stronę progu pasa). Schematy lotnisk posiadają zaznaczone systemy oświetleniowe aby pilot mógł odpowiednio przygotować się do lotu i podejścia do lądowania. Nowoczesne systemy oświetleniowe posiadają regulowaną intensywność świecenia aby jaskrawość świateł nie przeszkadzała w lądowaniu.
Droga startowa nieprzyrządowa wyposażona jest w podstawowy świetlny system podejścia obsługujący nieprzyrządową drogę startową o cyfrze kodu 3 lub 4 wykorzystywaną w nocy, z wyjątkiem gdy droga startowa jest użytkowana wyłącznie w warunkach dobrej widzialności.
Droga startowa z podejściem nieprecyzyjnym posiada uproszczony świetlny system podejścia z wyjątkiem gdy droga startowa jest użytkowana wyłącznie w warunkach dobrej widzialności.
Droga startowe z podejściem precyzyjnym kategorii I, II i III musi spełniać wymogi precyzyjnego podejścia tych kategorii.
Droga startowa z podejściem precyzyjnym kategorii I – składa się ze świateł rozmieszczonych na przedłużeniu osi drogi startowej na odległości powyżej 900 m od progu drogi startowej oraz z poprzeczki świetlnej, symetrycznej i prostopadłej do osi w odległości 300 m od progu drogi startowej. Światła osi drogi startowej rozmieszcza się co 30 m. Punkty świetlne na przedłużeniu osi drogi startowej składają się z pojedynczych świateł na odcinku 300 m sąsiadującym z progiem, z podwójnych świateł na odcinku pośrednim o długości 300 m, z potrójnych świateł na odcinku 300 m najbardziej odległym od drogi startowej. Punkty świetlne na przedłużeniu osi składają się z poprzeczek o długości co najmniej 4 m.
Świetlny system podejścia kategorii II i III tworzy rząd świateł rozmieszczonych na przedłużeniu osi drogi startowej, na długości 900 m od progu drogi startowej. Dodatkowo system posiada dwa rzędy świateł bocznych na długości 270 m od progu oraz dwie poprzeczki – jedną umieszczoną w odległości 150 m od progu i drugą, umieszczoną w odległości 300 m od progu drogi startowej. System może zawierać dwa rzędy świateł bocznych na długości 240 m od progu oraz dwie poprzeczki, jedna w odległości 150 m i druga w odległości 300 m od progu drogi startowej. Światła tworzące linię osiową powinny być rozmieszczone w odstępach 30 m, przy czym pierwsze światło powinno być usytuowane w odległości 30 m od progu drogi startowej.
Światła tworzące rzędy boczne rozmieszczone są po obu stronach linii osiowej w odstępach równych odstępom świateł linii osiowej. Pierwsze światło powinno być usytuowane w odległości 30 m od progu drogi startowej. Odstęp poprzeczny pomiędzy wewnętrznymi światłami rzędów bocznych nie może być mniejszy niż 18 m i większy niż 22,5 m, jednak odstęp ten musi być równy odstępowi poprzecznemu świateł strefy przyziemienia. Poprzeczka zainstalowana w odległości 150 m od progu powinna wypełnić przerwę pomiędzy światłami linii osiowej a światłami rzędów bocznych.
Adres poczty elektronicznej jest chroniony przed robotami spamującymi. W przeglądarce musi być włączona obsługa JavaScript, żeby go zobaczyć.
Na podstawie: Lotnictwo cywilne - Eugeniusz Zabłocki
