Samolot A-10 przeznaczony jest do wykonywania zadań bezpośredniego wsparcia wojsk lądowych, a przede wszystkim do zwalczania broni pancernej i artyleryjskiej, niszczenia umocnień polowych i siły żywej. Przystosowany jest do lotów na małej wysokości w dzień i w nocy. Może operować z lotnisk doraźnie przygotowanych w warunkach uproszczonej obsługi technicznej. Jest klasycznym jednomiejscowym, całkowicie metalowym, wolnonośnym dolnopłatem. Kadłub konstrukcji półskorupowej wykonany z duralu. W przeniej części, w specjalnej tytanowej wannie, umieszczono kabinę oraz integralne zbiorniki paliwa. Skrzydła o obrysie prostokątno - trapezowym posiadają czterosegmentowe, szczelinowe klapy. Usterzenie w kształcie litery "H" z podwójnym sterem pionowym. Podwozie trójpodporowe z kołem przednim z golenią teleskopową, koła główne wyposażone w tarczowe hamulce hydrauliczne. Napęd stanowią dwa silniki dwuprzepływowe o dużym stosunku przepływów. Umieszczone po obu stronach tylnej części kadłuba. Głównym elementem uzbrojenia stałego jest siedmiolufowe działko obrotowe GAU-8/A Avanger kalibru 30 mm. Ponadto samolot może przenosić szeroki wachlarz uzbrojenia bombowego i rakietowego. Do końca 1972 r. przeprowadzono testy porównania prototypów YA-10 (Fairchild) i YA-9 (Northrop). Ostatecznie do produkcji seryjnej wybrano model YA-10. Pierwsze 6 egz. seryjnych skierowano do uzbrojenia wojsk w lutym 1975 r. Od 1977 r. samoloty A-10 skierowano do służby w Europie (3 Armia Powietrzna). W trakcie produkcji seryjnej powstało kilka wersji: podstawową był szturmowiec A-10A produkowany dla jednostek lotnictwa taktycznego, Gwardii Narodowej oraz Rezerwy Sił Powietrznych; A-10N/AW - wersja do zadań nocnych oraz wykonywanych w TWA (Night / All Weather); OA-10A - wariant przeznaczony do utrzymania panowania nad polem walki. Ogółem zbudowana 715 egz. różnych wersji. Od połowy lat 70-tych samoloty A-10 stanowią podstawę taktycznej siły uderzeniowej Sił Powietrznych USA. Samoloty A-10 brały udział niemal we wszystkich większych konfliktach, gdzie zaangażowane były Siły Zbrojne USA. Thunderbolt II okazał się bardzo odpornym na uszkodzenia, co dowiodły konflikty zbrojne w Grenadzie i w rejonie Zatoki Perskiej.
Dane taktyczne
| Taktyczny promień działania na małej wysokości (km) | 1 000 |
| Taktyczny promień działania na dużej wysokości (km) | 460 |
| Średni promień działania (km) | 436 |
| Prędkość wznoszenia (m/s) | 30,6 |
| Przeciąźenia maksymalne | b.d. |
| Rozbieg (m) | 1 173 |
| Dobieg (m) | 400 |
| Możliwość przenoszenia broni jądrowej | Tak |
| Możliwość sterowania wektorem ciągu | Nie |
| Zastosowanie techniki stealth | Nie |
| Ilość członków załogi | 1 |
| Możliwość tankowania w powietrzu | Tak |
| Możliwość wykonywania innych zadań | Tak |
·
Dane techniczne
| Rozpiętość / Długość / Wysokość (m / m / m) | 17,53 / 16,26 / 4,47 | |
| Powierzchnia nośna (m2) | 47,01 | |
| Masa własna (kg) | 9 183 | |
| Masa startowa normalna / maksymalna (kg) | 13 925 / 22 200 | |
| Masa uzbrojenia (kg) | 7 257 | |
| Masa paliwa w zbiornikach wewnętrznych | 4 853 | |
| Pojemność zbiorników wewnętrznych | 6 230 | |
| Prędkość przelotowa (km/h) | 634 | |
| Prędkość maksymalna na małej wysokości (km/h) | 834 | |
| Prędkość maksymalna na dużej wysokości (km/h) | 834 | |
| Prędkość lądowania (km/h) | b.d. | |
| Prędkość krytyczna (km/h) | b.d. | |
| Pułap dynamiczny (m) | b.d. | |
| Piłap praktyczny (m) | b.d. | |
| Zasięg maksymalny (km) | 3 949 | |
| Rodzaj napędu | TO, dwuprzepływowy | |
| Ilość / Typ | 2 / TF34GE-100 | |
| Ciąg normalny / Ciąg maksymalny (kN) | 2 x 40,3 | |
| Jednostkowe zużycie paliwa (kg/min) | b.d. | |
| Obciążenie jednostkowe (kg/m2) | max. 450; boj. 249 |
|
|
|
|
