Ka-60 Касатка (Orka) – rosyjski śmigłowiec wielozadaniowy wyprodukowany przez firmę Kamow pod koniec lat 90. XX wieku. W 1987 roku zakończono eksploatacja śmigłowców Mi-4. Przy braku tej bardzo szeroko wykorzystywanej przez siły zbrojne Związku Radzieckiego maszyny, ładunki o masie od 1000 do 2 500 kg musiały być przewożone przez średnie i ciężkie śmigłowce transportowe. Było to nieopłacalne i nieekonomiczne, dlatego w 1983 roku w biurze Kamowa rozpoczęto pracę nad nowym śmigłowcem, który mógłby przejąć zadania transportowe od Mi-4 i odciążyć w ten sposób również szeroko stosowane do tego typu zadań śmigłowce Mi-8. Projekt nowej maszyny gotowy był w 1990 roku. Kryzys początku lat 90. i upadek Związku Radzieckiego spowodował, że gotowy prototyp po raz pierwszy zademonstrowano publicznie 29 lipca 1998 roku i w tym samym roku śmigłowiec wykonał swój pierwszy lot. Obecnie Rosyjskie Siły Powietrzne po katastrofie w dniu 23 czerwca 2010 dysponują sześcioma śmigłowcami Ka-60.
Śmigłowiec w odróżnieniu od większości maszyn Kamowa wykonany jest w układzie jednowirnikowym z czterołopatowym wirnikiem głównym zbudowanym z kompozytów i jedenastołopatowym śmigłem ogonowym typu wentylatorowego, zabudowanego w stateczniku. Maszyna ma podwozie kołowe, główne zamontowane po obu stronach kadłuba oraz kółko ogonowe pod kadłubem. Z tyłu kadłuba zamontowane są nieruchome stateczniki poziome z dodatkowymi pionowymi powierzchniami stabilizującymi. Ka-60 może wykonywać loty w każdych warunkach pogodowych w dzień i w nocy. Posiada klimatyzowaną kabinę dającą załodze możliwość wykonywania zadań w warunkach skażenia środowiska. Śmigłowiec napędzany jest dwoma silnikami turbinowymi RD-600W. Maszyna ma zwartą budowę w układzie o obniżonej widzialności optycznej i w podczerwieni. Wyloty gorących gazów z silników skierowane są ku górze i dodatkowo rozpraszane przez wirnik główny. Dużą wagę w konstrukcji Ka-60 położono na bezpieczeństwo pracy załogi i pasażerów. W przypadku upadku na ziemię, sterownice, pedały i dźwignie sterujące są automatycznie chowane aby nie doszło do zranienia pilotów przez wystające elementy wyposażenia kabiny. Cięgła systemu sterowania i wały transmisyjne mogą pracować nawet po bezpośrednim trafieniem pociskiem kalibru 12,7 mm. Łopaty wirnika głównego pracują po trafieniu pociskiem kalibru 23 mm.
Na podstawie: Kamov, Altair